Annelik Günlüğüm Vol. 10- Doğum Hikayem




Doğum gerçekten de insanın yaşamadan anlayamayacağı, ne kadar uğraşırsa uğraşsın kelimelerle tam olarak ifade edemeyeceği bir şeymiş. Öncelikle merak edenler için, planladığım gibi normal doğum yaptığımı, oğlum Can'ın 38,5. haftada geldiğini, 3.470 gr doğduğunu ve yine planladığım gibi doğum sırasında epidural almadığımı belirtmek istiyorum. Doğum hikayeme gelecek olursak...

Can kuzum tahminimizden tam 10 gün önce 16 Haziran'da dünyaya geldi. Bir önceki gün sabah uyandığımda regl sancısına benzer bir sancı hissetmiştim, rahmin kendisini doğuma hazırlamak için ara ara kasıldığını bildiğinden buna yordum. Gün içerisinde bu hafif şiddetli kasılma 2 saatte bir beni yokladı ama ben yine bunu hiçbir şekilde doğuma yormadım ve gün içinde yürüyüş yaptım, fotoğraf çektim, eşyalarımı düzenledim. Hatta akşam yurtdışından gelen bir arkadaşımla kahve içmek üzere evimizin yanında bulunan 216 isimli alışveriş merkezine gittim. Burada oturmuş ıhlamurumu yudumlarken sabahkilerden daha farklı şiddette derin bir kasılma hissedince tuvalete gittim ve nişan denen rahim ağzını kapayan jelimsi yapının geldiğini gördüm. Yarı şaşkın yarı heyecanlı masaya döndüğümde 3 ay önce doğum yapan arkadaşım kendi nişanı geldikten 2 hafta sonra doğum yaptığını heyecanlanmamamı söyledi. Ben de kadın doğum doktoru olan babamı aradım, o ise yarın en geç ertesi gün doğurursun deyince içten içe telaşlanarak apar topar eve gittim :) Saat 22.00 civarıydı.



Eve gidince doktorumu aradım o da sabaha kadar uyumamı, ayakta kalıp kendimi yormamamı söyledi. Ben de katıldığım kursta anlatıldığı gibi duş alıp uyumaya çalıştım ancak kasılmalar git gide azalan aralıklarla ve artan şiddetle gelmeye devam etti. Saat 1.00'de kasılmaların arası 10 dakikaya düşmüştü ve hastaneye gitmeye karar verdik. Bu arada şunu belirtmek isterim buraya kadarki kasılmaların hiçbirisi esas doğum anındaki ile kıyaslanabilecek şeyler değil. Canınızı yakan ama dayanabileceğiniz şekilde kasılmalar. Doğum sancısı bu muymuş, aman zor değilmiş derseniz size daha durun ve sabırla bekleyin demek isterim :)


Doktorumu arayıp kasılma aralığını söyledikten sonra onun da isteği üzerine hastane çantamızı alıp Amerikan Hastanesi'ne gittik. Buradaki nöbetçi doktor çok bilmiş bir tavırla erken gelmişsiniz isterseniz dönün sabah gelin dedi ama muayene edince gördü ki 3cm'lik açılma var ve doğum başlıyor. Beni odaya alıp NST isimli alete bağladılar. Burada iki sayaç var, birisi rahmin kasılmasını diğeri çocuğun kalp atışların gösteriyor. Çocuğun sıkıntıda olup olmadığını ve sancıların geliş sıklığı ile şiddetini ölçüyorsunuz. Başta kasılmalar 30'lardayken git gide her kasılmada daha yukarı çıkıyor, 110'u gördüğünüzde çığlıklarınız her yerden duyuluyor desem yalan olmaz. Kasılmaların şiddeti arttıkça size çarpan bir dalga gibi her gelişinde gücünüzü de alıyor. Ben yanıma atıştırmalık olarak hurma almıştım ama onu çiğneyecek halde bile olmuyorsunuz. Doğum kursunda öğrendiğim gibi kasılmaları ayakta karşılamak çok daha iyi, çünkü bir noktadan sonra yatarken çok daha şiddetli duyuyorsunuz ve ağlamak, bağırmak, kıvranmak arasında mekik dokurken her sancı sonrası kendinizi daha güçsüz hissediyorsunuz. 

Pilates topu üstüne sağa sola sallanarak (sancı geldiğinde), sonra yatağa doğru yüzümü kapaklayıp oturarak (top üstüne otururken sancı gittiğinde) dengemi bulmaya çalıştım. Ya da ayakta 90 derece öne doğru eğilip bacaklarımı kırarak her sancıda sağa sola sallanarak acıyı azaltmaya çalıştım ama açılmalar arttıkça şiddeti de arttı ve bir noktadan sonra dayanamayacak gibi hissettim. O anda o durumun bir an önce geçmesini istiyorsunuz ancak ne zaman geçeceği size bağlı değil, açılmaların arası bir noktadan sonra uzayabilir ya da bir anda hızlanabilir. Bu arada kasılmalar her geldiğinde derin ve hızlı nefes alıp verdiğinizde, kasılma sonrası da bebek için derin derin nefes alıp içinizde tuttuğunuzda kendinizi çok daha hissediyorsunuz. Ben odaya sadece eşim ve kardeşimi aldım çünkü etrafımda ağlayan ya da konsantrasyonumu bozan kimse olsun istemedim. Bu süreçte gerçekten yarı trans halinde gibi oluyorsunuz. Kasılma aralarında masajın rahatlattığı söylenmişti ama ben o sırada hiçbir ses ya da temas istemedim, tamamen kendi içinizde sabit bir moda geçiyorsunuz. Sancılar aşırı şiddetlendiği noktada bana epidural alıp almayacağımı birkaç kez sordular, en son benim bağırıp ağlama anımda doğum öncesi epidural için son şansım olduğunu söylediler. Bu noktada ne kadar kararlı olduğunuz çok önemli. O ana kadar bunca acıyı çekip sonrasında çekmemek adına doğumda ıkınamama riski çocuğu vantuzla (plastik vantuza kivi deniyor) çekme olasılıklarını düşünerek ben yine kabul etmedim. Zaten doğumhanede epiduralsiz normal doğum yapan kadın olarak kayda geçtim :) günümüzde herkes epidural tercih ediyor, ben buna karşı değilim ama normal doğumda çocuğu tamamen itebilmek istiyordum ve bu şekilde de oldu.

Kasılmalardan bayılacak hale geldiğim noktada (burada mübalağa yapmıyorum artık gerçekten her sancıda bacaklarınızdaki tüm güç gidiyor ve yere düşüp bayılacak gibi sendeliyorsunuz) sabah saat 8.30 olmuştu ve açılma da 9 cm'i bulmuştu. Bu arada sürekli doktorum gelip açılmalara baktı, kasılma anında bu da canınızı yakan bir şey ama sürekli daha hızlı açılmış olması için ümit ediyorsunuz. Doğumhaneye 8.30'da girdim ve masaya yattığımda doktorum ıkın deyince dişlerimi sıkarak kendimce ıkındığımı düşündüm. Normal doğum düşünüyorsanız şunu iyi bilin, doğururken çocuğu itmek, yani ıkınmak bugüne kadar bildiğiniz ıkınma sözcüğünden çok farklı bir eylem. Nefes alıp içinizde tutup tüm benliğinizle aşağı doğru itiyorsunuz. Ben ilk birkaç seferde bunu yapamadım ve o arada şiddetli sancılar boşa gitti. Her kasılma anında ittiğinizde çocuk daha hızlı ilerliyor. İtmeyi başarabildiğim anda tüm gücümle, kıpkırmızı kesilip vücudumdaki tüm damarlar çıkacak şekilde ittim. Bunu ardı ardına tüm gücümle yaptım ve Can saat 8.49'da doğdu. Doğumhanede yatarken yaşadığınız his daha da farklı, hem kasılmalar canınızı yakıyor hem çocuk doğum yolundayken daha başka bir rahatsızlık can yanma hissiyatı oluyor. 10 ay boyunca göbeğim çatlamadı ama doğururken göbek deliğimin yanı çatladı. İleride Can'a seni doğururken göbeğim çatladı oğlum dersem teşbih yapmış olmayacağım :p Düşünün bu kadar şiddetli bir şekilde itiyorsunuz ve ciddi anlamda sarsılıyorsunuz. Ama bebeğiniz dünyaya geldikten ve o anda kucağınıza aldıktan sonrası bambaşka bir his. Müthiş bir rahatlama ve o andan sonra hiçbir şeyi umursamama hali başlıyor. Plasentanın ayrılması, dikiş atılması gibi şeyler o noktadan sonra canınızı yakmayan ufak detaylar olarak kalıyor. 



Can doğar doğmaz çığlık çığlığa ağlamaya başladı, daha kordonunu bile kesmeden kucağıma verdiler ve onu göğsüme yaslayınca anında sustu. Kalp atışımı mı, kokumu mu tanıdı bilmiyorum ama o anda yaşadığım mutluluğu, şaşkınlığı burada tarif etmem mümkün değil. Sanki zaman duruyor, tüm sesler susuyor, etrafınızdaki herşey bir anda yok oluyor ve o minicik bedenle siz başbaşa kalıyorsunuz. Onu, tüm varlığını içinize çekiyorsunuz adeta. Dehan'ın o anda yaptığı benzetme gibi, Siddartha'nın en sonunda erdiği anı yaşıyorsunuz siz o nehir oluyorsunuz, yaşam sizin içinizden akıyor ve o tüm evren ile bütünleşme hissini belki de hiç olmadığı ve olmayacağı kadar derin yaşıyorsunuz. Bir canlıya hayat vermeye vesile olmak sizi yaratıcıya daha da yakınlaştırıyor. Anneliğin, doğumun neden kutsal olduğunu o masada yatarken anlıyorsunuz...


Doğumhaneden odaya geçince sancılı sürecin bitmiş olmasının ve yepyeni Can'lı bir hayatın başlıyor olmasının sevincini iliklerime kadar hissediyordum. Hormonlar doğumun bittiğini vücuda haber verdiğinden sütüm de hemen geldi ve bebeğimi emzirdim. İnsan kendisini anne babasından farklı bir birey olarak görüyor ancak çocuğunuz sizden farklı bir canlı değil, adeta sizin bir parçanız, farklı bir uzvunuz olarak dünyaya gelmiş gibi. O minik canlı hayatta kalabilmek için tüm varlığı ile size muhtaç ve siz kendinizi bir ömür boyu tüm benliğiniz ile onun ihtiyaçlarını karşılamaya hazır hissediyorsunuz. Bu kadar savunmasız, kırılgan, sizin canınızın bir parçası olan bebeğiniz için onu kucağınıza aldığınız ilk andan itibaren içinizde aşkla karışık sıcacık bir sevgi filizleniyor. Karnınızdayken güvende olduğunu bildiğini yavrunuzu dünyaya gelince yeryüzündeki tüm kötülüklerden korumak istiyorsunuz. Nice annelerin evlatlarını alan (her insana artık bir annenin 9 ay karnında taşıyıp büyüttüğü evladı olarak bakıyorsunuz) yeryüzündeki tüm kötülüklere lanet ediyorsunuz. Muhtaç olduğu annesini babasını yanında bulamayan, terk edilen, kimsesiz kalan tüm bebekler için gözyaşı döküyorsunuz. Doğum sadece bebeğinizi dünyaya getirdiğiniz bir eylem değil, sizi başkalaştıran, yeni, farklı bir insan haline getiren sonsuz bir duygu seli içinde harmanlandığınız bir dönüşüm. Bunu en doğal ve güzel hali ile yaşamak bebeğiniz ile aranızdaki bağın da ilk andan itibaren kurulmasını sağlayıp bu deneyimi daha da eşsiz hale getiriyor.

Ben doğumdan 3 saat sonra rahatlıkla ayağa kalkabiliyordum. Evet kanamanız oluyor, büyük hasta pedlerinden kullanmanız gerekiyor ama koridorda sezaryen olup zorlukla yürüyen diğer annelere kıyasla çok rahat bir şekilde eğilip kalkıyor her işinizi yapıyorsunuz. Akşamına duş bile aldım. Daha önce de bahsettiğim gibi sezaryen de bir yöntem ama acı çekmemek adına bebeğinizi akvaryumdan alır gibi doğurup o ana şahit olamamak, bebeğin ciğerlerinde su kalabilme riski, daha sonra sütün hemen gelmeyebilme riski, dahası emzirirken bebeğin dikişlerin üstüne baskı yapabilmesi gibi (sezaryen doğuran yakınlarımdan duyduğum şeyler bunlar) yan etkileri de düşünmek lazım. Evet normal doğum zor, hatta doğurana kadar çok zor. Bunun kıyaslanabileceği acı (gebeloji kitabında okuduğum üzere ve yaşayınca da hak verdim) canlı olarak vücudunuzdan herhangi bir uzvun kesilmesi. Ama eğer kararlıysanız bunu yaşayıp atlatıyorsunuz ve daha doğurur doğurmaz çektiğiniz sancıların acısını unutmaya başlıyorsunuz. O andan itibaren sadece bebeğinizle başlayan yeni yaşamınızın sevincini dolu dolu yaşıyorsunuz, tüm yaşananları hafif bir sis perdesi altında hatırlıyorsunuz. Bugün Can doğalı tam 1,5 ay oldu ve 1,5 ay öncesine dönsem yine normal doğum yapmak isterdim. Herkesin doğum hikayesi kendisine özgü ben kendi hikayemi çok seviyorum ve bebeğini sağlıkla kucağına almasını dilediğim tüm anne adayların içlerine sinen, mutlu olacakları yöntem hangisi ise onunla ilerlemelerini tavsiye ediyorum :)





CONVERSATION

42 comments:

  1. Önce maşallah diyorum Giz aynı yollardan aynı ağrılardan geçmiş biri olarak neler çektiğini çok iyi biliyorum ve seni çok çok iyi anlıyorum.Bir yerde okumuştum ya da duymuştum doğumda duyulan ağrı vücutta aynı anda kırılan bilmem kaç kemiğin ağrısına bedelmiş.Ben sıfır sancı ile gittim ama doktorum çocuk yolda deyince ve ebe muayenesi yapılınca anladık ki 5 cm açılmış bile.(Biraz daha gitmesek evde doğuracakmışım sanırım:)Ebeler tebrik ediyor beni düşün ne dayanıklıymışsın diye.Dedim ne dayanması benim ağrım falan yok.Belki bol yürüyüşün faydası vardır bilmem ama o ilk açılmaların farkına bile varmadım.Sonrası için epidural olmadım ben de ki zaten bu kadar açılma olduysa doğum kolay olur dediler.Tüm sancıyı odada çektim ve son on dakikada doğumhaneye geçtim.Gerçekten on dakika sonra sesini duydum ve her şey tüm acı bitiverdi.Zaten üç saat sonra da eve gidebilirsiniz dediler ve geceyi evimizde geçirdik.Dilerim tüm kadınlar aynı şekilde kavuşsunlar bebeklerine.Olması gereken bu tabi gerekli durumlar elbette var ama sırf bu sancı korkusu için seçilmemeli bence.Düşün üç saat sonra evindesin,oturup kalkabiliyor istediğin gibi emzirebiliyorsun.Ay nasılda döndüm o günlere şimdi,zor ama keyifli,uykusuz ama mis kokulu günlere.Canım Can'ın ile beraber bir ömür mutlu ve sağlıklı yaşayın inşallah.Her zaman gönlünden geçen gibi olsun tüm beklediklerin.Mis kokuluyu öpüyorum.Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle katılıyorum, sadece sancıdan korkarak normal doğumdan vazgeçilmemeli. O anda insan ne kadar acı çekerse çeksin kısa bir süre sonra bitiyor ve bittiğinde de çok daha dinç, kendinde oluyor. Biz de uykusuz, biraz yorgun ama çokça mutluyuz Can kuzumla :) çok çok teşekkür ederim bu güzel içten dilekler için ben de kocaman öpüyorum :)

      Sil
  2. Gizemcim okurken ben de nefesimi icimde tutup ikinmaya caistigimi farkettim! Ne buyukcesaret gosterdin seni tebrik ediyorum, daha gecenlerde bir yakinimiz epiduralla dogum yapti ve bebegin cigerleri su topladi maalesef:(

    Ben Amerikan hastanesine giderken yolda gecirdigin sabri an be an yasadim. Seni ve o guzel anlatimini cook seviyorum, guzel tecrubelerinden ben de bir gun faydalanirim umarim, 9 aylik birliktelik sona erdi artik mis kokulu gunler basladi, Allah nazarlardan saklasin sizi. En kisa zamanda gorusmek dilegiyle guzel kalp

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım benim ne mutlu bana böyle hissettirebildiysem sana :) güzel sözlerin için çok çok teşekkür ediyorum, miniğimizin geleceğini öğrendiğimiz ilk andan itibaren yanımızda olman ayrı bir mutluluk benim için, dilerim ileride bebişin olacağı zaman sen de en çok içine sinen seni mutlu edecek şekilde sağlıkla kucağına alırsın bebeğini :)

      Sil
  3. Gizemm ağlıyorum ve ne yazsam bu hikayenin arkasına eksik olacak ne hissettiğimi anlatmaya. Seninle konusmak mesaj atmak bu yazıya yorum yapmak bana yetecek gibi değil. Sana sarılıp hikayeyi bi daha anlattırıp beraber Canı kucaklayıp mutluluktan ağlarsam ancak tahat edecek gibiyim. Şükür şükür şükür. Sizi çok seviyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım Funda'm kıyamam ben senin o gözyaşlarına, keşke yanımda olsak da sarılıp ağlaşsak seninle. Bu duyguları böylesine anlatabildiğim yaşayan bilen bir dost ile oturup konuşmak o müthiş duyguyu bir daha yaşayarak paylaşmak benim için de bambaşka bir mutluluk olurdu. Biz de seni çok çok seviyoruz Can'ımla, en kısa zamanda bir araya gelelim ne olur :)

      Sil
  4. Blogunuza denk geldigimde bekardim. Siz evlilik telasesi icerisindeydiniz. Evinizin harika terasini ve dekore etme asamalarinizi okumak cok keyifliydi. Tabi kosturma arasinda blog vs. Takip edemez oldum. Bundan yaklasik 1 ay kadar once aklima geldiniz ve blogunuza tekrar girip baktim. Ustelik artik instagram'da vardi :) Ne cok sey degismisti artik. Ben evlenmis, siz bebek bekliyordunuz. Ve asla oturmam dedigim yerde, sizin evinize yakin oturuyordum :)
    Hayat tevafuktan ibaret..
    her yazinini gibi mucizenizi kucaginiza aldiginiz bu yaziyi da yuzumde tebessumle okudu.
    Allah onu size bagislasin. Saglikla buyutmeyi nasip etsin.
    Sevgilerimle
    Merve Yakan Seker

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten ne kadar hoş tesadüflermiş bunlar :) Dilerim bir gün karşılaşırız da. Güzel, içten dilekleriniz için çok çok teşekkür ederim, sizin de ileride bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanızı diliyorum :) umarım o aşamada da yazdıklarım bir parça olsun size yardımcı olur, iyi ki yazdınız bu yorumu, yüzüme kocaman bir gülümseme kondurdunuz! Sevgiler...

      Sil
  5. Ben epiduralsiz doğal doğum yapanları görünce çok mutlu oluyorum, kendim de bunu yaşadığım için o çok kutsal doğumun her anını hissedebildiğimiz için çok şanslı sayıyorum. Herkesin tercihi ayrıdır, doğum sırasında yaşanan gelişmeler farklıdır elbette ama ben de senin gibi düşünüyorum ve doğal doğum mucizesi çok ayrı diyorum, sonrasındaki rahatlık daha da ayrı güzellik. Şimdi ikinci bebeğime hamileyim, yazını okurken gözlerim doldu, kendi doğumumu hatırladım ve diliyorum ikincisi de böyle güzel olur. Göbek çatlatan güzel evlat Can sağlıkla büyüsün:)
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amiin :) senin de bebeğini sağlık ve mutlulukla kucağına almanı, gönlünden geçtiği gibi güzel bir doğum yapmanı dilerim. İlk doğumu epiduralsiz normal yapabildikten sonra ikinci de daha da bir cesur olur insan diye düşünüyorum, hem süreç daha hızlı ilerlediğinden hem de yaşayacaklarını önceden bildiğinden. Daha çok insan normal doğum yapıp bu tecrübenin güzelliğini anlatır ve toplumda son yıllarda oluşan korkuyu bir parça olsun azaltılabilir umuyorum.

      Sil
  6. Bu nasıl güzel bir yazı ve nasıl güzel bir fotoğraf... Hamilelik, doğum bunlar benim için daha çok uzak şeyler olsa bile gözlerim doldu okurken... Maşallah, çok çok tatlısınız!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok çok çok teşekkür ederim :) ne mutlu bana böyle hissettirebildiysem :)

      Sil
  7. Cok etkilendim yasadiklarimi tekrar canlandirdin ne güzel ifade etmişsin herşeyi ağlayarak okudum😢güle güle buyut bebeğini sağlıkla sihhatle😘

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok çok teşekkür ederim amin :) hislerimi size de yaşatabildiğim için ayrıca mutlu oldum.

      Sil
  8. Nasıl içten bir anlatım...gözyaşlarımı tutamadım...tebrik ediyorum yürekten...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok çok teşekkür ederim, doğum hikayemi böylesine güzel insanlarla paylaşabiliyor olmak apayrı bir mutluluk benim için :)

      Sil
  9. Canim Giz'im, yazilarini TABIIKI takip ediyorum ve herzamanki gibi keyifle ve hayranlikla okuyorum. Kusura bakma kutlayamadim seni simdiye kadar, merakimdan hep instagramdan takip ediyordum burada yeni yazini göremeyince. Allah anali babali, tüm sevdiklerine hep yakin, hayatta arzuladigi herseyi basaran ve hakeden, saglikli ve mutlu bir insan olarak büyütsün yavrucugunu. Okadar mutluyum ki senin adina.... ve sen bu mutluluklari okadar hakediyorsun ki. Can nekadar sansli bir cocuk, senin gibi cok özel bir anneye sahip oldugu icin. Sunu özellikle ve tüm samimiyetimle belirtmek istiyorum: yazini sonlarina dogru aglayarak okudum...okadar duygulandim ki... ben de 2 tane normal yoldan, epiduralsiz dogum yapmis bir anne olarak, artik günümüzde genclerin hemen hemen hic birinin normal dogumla degil de, randevu alip epiduralle ve sezeryanla dogum yaptiklari bir zaman da ( ki bunu asla elestirmiyorum ve coooook iyi anliyorum) senin özellikle normal dogum yapmak istemen, hatta en gec o agrilarin artik dayanilmayacak aninda, herkesin (benim bile):) "igne yapiiiin, uyusturuuuuun dayanamicaam!" diye yalvardigi anda bile hala epidurali kabul etmemen..... sana olan hayranligimi ve saygimi bir kat daha arttirdi. Gercekten helal olsun, inanilir gibi degil.
    Tekrar seni ve esini tebrik ediyor, dünya tatlisi yavrunuzla cook uzun ömürlü harika bir hayat diliyorum. Cook öpuyorum bide. Bide Can kuzumu kokluyorum (mincirmaya henüz kiyamiyorum...ama sadece henüz. Cok uzun sürmeyebilir bu durum. Evet eminim.):)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah canım benim nerelerdeydin sen! :) nasıl özlemişim seni, güzel kalbini! çok çok teşekkür ederim tatlım bu yürekten, mutlu eden dilekler ve güzel sözler için. 2 çocuk annesi dünya tatlısı bir insana yaşadıklarımı böylesine hissettirebildiğim için ve senin takdirini saygını böylesine kazanabildiğim için ayrıca mutlu oldum, canımsın benim! En kısa zamanda Can'ımı öpüp koklasan hatta mıncırsanne mutlu olurum ben :)

      Sil
  10. Ha bir de unutmusum..gerci hic yeri degil burada biluyorum ama.... daha dün seni hatirladim. Su an TR'de annemlerin yanindayim. Senin cheescake'ini yaptim, okadar harika oldu ki... icimden sana tesekkür ettim durdum herkes, hatta burada köyde daha evvel hic cheesecake yememis ama "hep merak ederdik" diyenler de bayildilar...cok mutlu oldum:)
    (Allahim,dogum postunun altina cheesecake muhabbeti yapan kezban olarak tarihe gecicem. Fesupanallah):)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hahaha olur mu hiç aşk olsun tatlım ne de iyi yaptın yazarak :) afiyet bal şeker olsun, senin güzel marifetli ellerinden daha farklısı da olamazdı zaten :)

      Sil
  11. su gibisiniz maşallah hayran kaldım umarım günü geldiğinde ben de aynı kararlılığı gösterebilirim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok çok teşekkür ederim :) dilerim siz de aynı şekilde sağlık ve mutlulukla ileride bebişinizi kucağınıza alırsınız :)

      Sil
  12. Ne kadar şanslısınız. Size ve bebeğinize kocaman bi Maşallah.Malesef herkese nasip olmuyor normal doğum yapmak.O kadar cesaretli ve hazır olmama rağmen sancılarım yüzde yüz olmasına rağmen 10 saat suni sancı almama rağmen asla sancı ve acı hissetmedim ve mecburen sezeryan oldum.Şükürler olsun ki ameliyat dikiş ağrısı yada sezeryan hakkındaki hiç bi olumsuzluğu çekmedim.Sadece sizler gibi kavuşma anımızda ben masadaydım bebeğimse ablamın kollarında beni bekliyordu :( Rabbim hepimizin yavrusuna sağlık sıhhat versin.Olmayanlara nasip etsin.Anlatımın beni o günlere tekrar götürdü.
    Can ' a sevdikleriyle bir ömür Şanslı olmasını mutlu olmasını dilerim.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  13. maşallah size sağlıkla büyütün bebeğinizi inşallah..
    26+3 günlük hamile olarak Gözyaşı içinde okudum :(
    Darısı basıma olsun ınsallah çok çok istiyorum mudalalesiz normal dogumu bır o kadar da korkuyorum tabi
    Kucağıma alacağım anı ve sonrasındaki kolaylıkları düşünüp kendimi rahatlatmaya çalışıyorum
    Sizden bir ricam var sakıncası yoksa instagramda paylaşmış olduğunuz fotograftakı sabahlık daha önce Yazdığınız gıbı mendosa mı ait degılse nereden ogrenebılırmıyım internette bulamadım çünkü onun gıbı sade fıstolu şimdiden çok teşekkür ederım

    YanıtlaSil
  14. Merakla beklediğim yazı nihayet geldi !!!:) bende nefesimi tutarak okudum ,icim bir fena oldu okurken ,epidural ile yapıp acı cekmeseydin keske, ben dediğim gibi Sezeryan düşünüyorum ve cok youtube dogum videosu izledim ve her defasında Allah affetsin ama neden kadinlar bunu çekmek zorunda dedim, buyuk bir haksızlık olduğunu düşündüm , suan hamileyim ve bebegin olmayışını falan hissedip bag kurunca kadın oldugum icin sansli oldugumu anladım erkekler asla bunları hissedemez ama genede bu derece buyuk acıyı çekmek bana haksızlık gibi geliyor. Epidural normal dogum yapan Arkadaşlarım hem Acının gittiğini hemde ikinabileiklerini söylemişti ama ben ona bile cesaret edemem, yalnız yazın beni bir konuda acayip düşündürdü epidural Sezeryan doğumda mi bebegin akciğerinin sub toplama riski var yoksa epiduralli normal doğumda mi? Şimdi ben buna da takarım :( son olarak Allah Bebeğini sana bağışlasın sağlıklı mutlu buyutursun insallah , sevgiler :)

    YanıtlaSil
  15. 38.Haftadayim epiduralsiz normal dogum istiyorum. Yazini aglayarak okudum... Her dogum cok cok ozel. Bakalim bizim nasil bir hikayemiz olacak :) Sağlıklı, mutlu bir hayati olsun Can bebegin

    YanıtlaSil
  16. Allah sağlıkla sıhhatle büyütmeyi nasip etsin inşallah Can kuzunuzu..

    Okurken hep yaşadığım ilk doğumum gözümün önüne geldi. Evet önceki sancılar doğum sancısı ile alakalı değil ve hani diyorlar ya şu kadar dakikada bir şu kadar saniye falan, doğum sancısı için dakika tutmaya gerek yok sancının şiddetinden anlaşılıyor zaten :) Doğduğu anda ağrı bitse de (birkaç gün devam eden dikiş ağrısını saymazsak yani) ben etkisinden zor kurtulmuştum. Günlerce gözlerimi her kapattığımda doğum sahneleri ve ağrıları canlanmıştı gözümün önünde ve yıkık hissediyordum kendimi. Şimdi o günlere bakan 36 haftalık bir gebe olarak (7.5 sene geçti üzerinden) korkuyorum. Epidural mı yaptırsam bu defa diyorum ama yine de epidural alma diyor beynim. Doğum sancısı kadar sonrası da korkutuyor. İnşallah bu defa senin yaşadığın gibi hemencecik bir sis perdesi arkasından bakabilirim.

    YanıtlaSil
  17. Gizem'cim tebrik ederim..
    Öncelikle bebeğiniz için,Allah'ım hayırlı bir evlat etsin miniğinizi☺️
    Bir diğer tebrik de adı; "normal" olsa da,artık normal bir doğum yöntemi olmayan yolu seçtiğin için! Ve şartlar da elverip bunu başarabildiğin için çok sevindim..
    Benim de istediğim bi deneyimdir bu,inşallah nasip olur:)
    Her kelimeni okurken çok duygulandım,ağlattın beni...
    Hayırlı uğurlu olsun tekrar...kokusunu içine çekerek öp benim için tatlı meleği👼

    YanıtlaSil
  18. Çok güzel yazmışsınız:) bende oğlumu bekliyorum 39+4 şuan inşallah sağ salim kucağıma alabilirim...
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  19. nasıl güzel bir anlatım, nasıl duygulandım anlatamam. Henüz annelik deneyimini yaşayamamış bir kadın olarak eğer hamile olma şansım olursa tamamen istediğim şekilde gerçekleşmiş doğumun. Can kuzusu sağlıkla büyüsün, güzel bir ömrü olsun inşallah, sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  20. Allah huzurla,sağlıkla büyütebilmeyi nasip etsin.Gizcim gösterdiğin cesaret takdir edilesi.İlerde bana da nasip olursa ben de normal doğum düşünürüm her halde.Maşşallah <3

    YanıtlaSil
  21. Çok güzel anlatmışsınız. Normal doğum düşünen anne adayları için çok faydalı olacaktır. Sizi tebrik ediyorum. Allah bebeğinize sağlıklı, mutlu, güzel bir hayat versin. Sevgiler...

    YanıtlaSil
  22. Bildiğim tüm doğum hikayelerinin e güzeli çok içten analtmışsın. Tabi normal doğumdan korkmadım değil sonu güzel olsa da. İnsan ya başarısız olursam ya yapamazsam diye düşünüyor, bebeğin doğar doğmaz eline verilmesi onu koklayabilmek herhalde her şeye değer. Çok güzel bir ömrü olsun

    YanıtlaSil
  23. Giz' im, Sevgili güzel tatlı Gizciğim.. duygularını ve yaşadıklarını klavyeye aktaran o parmaklarını öpmek istiyorum.. öyle duygulandım ki.. bu muhteşem duyguyu yaşadığın için şanslısın ve ayrıcalıklısın.. :) bu mucizeyi gerçekleştirenler olarak üçünüze de kocaman sarılıyorum.. :) <3

    YanıtlaSil
  24. Giz okurken tuyleırm dıken dıken oldu cunku tum bu yasadıklarına cok kez sahıt oldum ancak ben epıdurel sezeryan yaptım cunku normal dogumun komplıkasyonlarını da cok gordum bebegın basının gelmeyısınden kolunun cıkmasına kadar , sezeryanda bebek ıcın rısk daha az dıye hep bunu dusundum yada soyle dıyecegım kı saglık ıle ılgılı ısı olanlar doktorlar dahıl kendılerı normal dogum yapmıyor agrıya olan ve doguma olan cesaretınden dolayı tebrık edıyorum sonucta bu surec tercıh meselesı ve en guzel en sahane sekılde bunu tasamıssın senınde dedııgn gıbı harıka bır duygu umaırm kı bundan sonra hersey nefıs olur can saglık dolu mutlu bır kuzu olarak buyur. kocaman kokluyorum kuzunu ....

    YanıtlaSil
  25. Yazının başında korku filmi izler gibi gerildim, ama sonrası güzeldi.. Ne güzel ifade etmişsiniz her şeyi. Şu an hiç doğum yapmamış biri olarak biraz korksam da, eminim dünyanın en güzel duygusudur :) Can sağlıkla ve sizinle hep birlikte büyüsün inşallah :)

    YanıtlaSil
  26. Tebrikler Giz. Can'la mutlu bir hayat diliyorum :) Ağrılarım artınca ben en iyisi epidurali alayım dedim. Gözüm yemedi. Sana helal olsun. Ama normal doğum gibisi yok. Hemen ayağa kalktım ben de. Çocuğum daha sakin Öpüyorum sizi ;)

    YanıtlaSil
  27. Gizcim yeni okudum keşkesiz pozitif doğum hikayenizi ve bayıldımm😍 ben de doğum eğitimine katılmış ve normal doğum yapma şansına erişmiş biri olarak tüm yazdıklarının neredeyse aynısını yaşadım. Hatta nihayet doğum hikayemizi yazabildim(18ay sonra:)) en kısa zamanda ben de paylaşıcam blogta;) çok öpüyorum seni ve Can parçanı😘😘

    YanıtlaSil
  28. Tebrik ederim canim, sessizligini hamilelige yormustum. Ben dört defa o mutlulugu yasadim. Allah anali babali büyütmek nasip etsin.
    Sevgiler
    Nesrin
    www.hafifmutfak.de

    YanıtlaSil
  29. Gizem hanım öncelikle gönülden tebrik ediyorum nasıl güzel bir heyecan yaşadığınızı üç çocuk annesi olarak çok iyi tahmin ediyorum instagramdan arada sırada oğlunuzun fotoğraflarına denk geliyorum Can bebeğe uzun sağlıklı ömürler diliyorum sevgiler.

    YanıtlaSil