Giz'li Teras

Home Archive for Nisan 2011

Sevgili Melek'imden yine bir mim. Bu sefer tek soru ancak çok hoş, sevdiğiniz herkesten cevabını duymak istediğiniz bir soru :)

Mim Sorumuz; Blog açma hikayeniz... Buralara yolunuz nasıl düştü ve neler hissediyorsunuz bir anlatın bakalım?

Blog açma fikri (giz'li teras'ı) aslında birdenbire aklıma geldi. Lise yıllarından beri edebiyatla ilgileniyor kısa hikayeler yazıyordum, önce sadece onları yayınlamak için blog açmaya karar verdim. İnsanlar okur ve yazdıklarımı beğenirse daha da yazmak isteyeceğim ve bu konuda kendimi geliştireceğim için. Blog bir nevi edebi stimülatör olacaktı benim için :) Sonra yapmaktan büyük keyif aldığım diğer şeyleri de neden burada aynı çatı altında toplamayayım, daha çok yönlü bir blog olur dedim kendi kendime. Severek yaptığım tatlıları, gidip gördüğüm yerleri fotoğraflayarak anlatmaya karar verdim. Bunun yanında izlediğim bir film, okuduğum bir kitap ya da gittiğim bir konser & sergi hakkında zaten oturup düşünür sonra da Dehan'la tartışıp çıkarımlar yapardım, bunları da yazıp böylece zihinden uçan düşünceler olmaktan çıkararak kalıcılaştırmak istedim. Hem insan yazarken daha çok araştırıyor, araştırdıkça daha çok yazıyor. Bu sayede bana çok şey kattığını düşündüğüm çift yönlü bir beslenme oluşuyor. Blog açarken bu kadar güzel arkadaşlıklar edinileceğini tahmin etmiyordum, şimdi bir gün blogger'a giremesem acaba ne yaptılar ne yazdılar diye düşünüp merak ettiğim ve ciddi değer verdiğim insanlar var, onlar için de yazıyorum. Hoşlarına gideceğini düşündüğüm şeyleri paylaşmaktan da zevk alıyorum. Sanırım benim hikayem bu kadar :)

Hikayesini paylaşmak isterlerse; Rory, My Story, Wear, Duju, İç Dünyamın Başkenti, Edi'mi, Elayza, Rebel, Gök, Follow up Fashion, CMOS, Rococosh, SvGLove, Particle, Deep, Momentos, Kaçık Turuncu, hayat güzeldir, Kıyıya Vuranlar, Pembe Esinti, Ojeli Parmaklar, Pelin Pembesi' ni mimliyorum :))

Kadın ve erkeklerin birbirinden aslında o kadar da farklı olmadıklarını biliyor muydunuz? Her ne kadar son yıllarda kadın ve erkeklerin iletişim, düşünce stili ve davranış olarak birbirine tamamen zıt olduğuna dair dergi ve kitaplarda yazılara rastlasak da, hatta bu fark sadece cinsiyette sınırlanmayıp aralarında farklı gezegenlerden canlılarmış gibi bir sınıflandırma yapılsa da, son araştırmalar bu durumun tam tersi olduğu yönünde. Kadın ve erkeklerin birbirlerinden farklı olmaktan çok benzer olduğu, bize bugüne kadar öğretilmiş olan kadın & erkek beyninin birbirinden farklı olduğu sadece bir mitden ibaretmiş. Bu ve bunun gibi asılsızlığı kanıtlanmış mitlere nelermiş bakalım :)

Mit #1: Kadınlar Erkeklerden Daha Konuşkandır

En çok bilinen klişelerden biri kadınların erkeklerden çok konuştuğu ve dırdırcı olduğu yönündedir. Mite göre bir kadın günde on bin kelime konuşurken erkekler birkaç yüz kelimeden fazla konuşmuyormuş. Ancak son araştırmalarda ortaya çıkan rakamlar çok farklı. 396 öğrenci üzerinde yapılan çalışmada cinsiyet ayrımı olmadan hem kadınların hem de erkeklerin günde on altı bin kelime konuştuğu kanıtlanmış. Hatta bu araştırma yürütülürken belirlenen en konuşkan üç denek de (günde kırk bin kelime) erkekmiş :)

Mit #2: Erkekler Daha Rekabetçidir!

Birçok kültürde bu klişe erkeklerin daha rekabetçi ve hırslı kadınların ise işbirlikçi, uzlaşmacı olduğu yönündedir. Columbia ve Chicago Üniversite’lerinin Tanzanya ve Hindistan’da iki kabile üzerinde yürüttüğü araştırma sonucunda Tanzanya’daki kabilede erkekler daha kompetitifken (ataerkil), Hindistan’daki kabilede kadınların daha rekabetçi ve ön planda olduğu (anaerkil) ortaya koyulmuş bu sonuçlara bakılarak da kompetitif ve ön planda olmanın cinsiyete bağlı biyolojik bir özellik değil tamamen sosyolojik olduğu kanıtlanmıştır.

Mit #3: Kadınlar Daha Duygusaldır

Vanderbilt Üniversite’sinden psikolog Ann Kring tarafından yönetilen bir çalışmada, kız ve erkek üniversite öğrencilerine film izletilme sonrasında aynı duygu seviyesinde hislere sahip oldukları (aynı derecede duygusal oldukları) ancak kızların bunu ifade etmede daha rahat olduğu kaydedilmiştir. Duygusal tecrübeler arasında bir fark olmamasına rağmen kadınlar daha duygusal varlıklar olarak görüldüğünden daha rahat oldukları, buna bağlı olarak da duygu testlerinde daha yüksek sonuçlara sahip oldukları saptanmıştır. Erkeklerin duygularını ifade etmesi ise daha çok etraflarında onları izleyen kişilerin varlığı gibi çevresel koşullara bağlı olduğundan duygu testlerinde daha düşük skorlara sahip oldukları görülmüştür. Buradan çıkarılacak sonuç erkeklerin de kadınlar kadar duygusal olmasının yanında kadınların erkeklere göre kendilerini ifade etmede daha cesur olduklarıdır! :)

Mit #4: Erkekler Matematikte Daha İyidir!

Erkeklerin matematikte kadınlardan daha iyi yapması ve kariyerlerinde daha çok matematikle alakalı bölümler seçmeleri (mühendislik, teknoloji ve bilgisayar gibi) aslında biyolojik olarak bu konuda daha başarılı olduklarından değil kadınların matematiğe daha az yatkın olduğu önyargısının ufak yaşlardan itibaren empoze edilmesinden kaynaklanıyormuş. New York Üniversite’sinde yapılan bir araştırmada kadınlar hakkında erkek üstünlüğü önyargısına sahip bir grup ile cinsiyetler arası üstünlük gütmeyen nötr bir grup karşılaştırılmış. Sonuç olarak önyargı sahibi grupta yer alan kadınların matematik skorları çok düşükken, nötr gruptaki kadınlar erkeklerle aynı skorları almış. Bu “klişeden kaynaklı tedirginlik” kadınlar üzerinde ciddi etkisi olan bir psikolojik durum olup birçok uzman tarafından kadınların matematik performanslarını olumsuz etkilediğine inanılmaktadır.

Sahiplenme duygusu insanoğluna nereden gelmiştir hiç düşündünüz mü? Bir şey görüp beğendiğimizde bizim olsun isteriz. Bizim olan şeylerle duygusal bağ kurarız. Hepimizin bir uğuru ya da anlam yüklediği eşyası vardır. Kaybetsek ya da başına bir şey gelse çok üzülürüz. Bu eşya ilk kazandığımız para ya da sevdiğimiz bir insanın hatırası olabilir. İlk kez para kazanmanın sevincini ya da sevdiğimiz insana duyduklarımızı maddelere yükleriz. Oysa bu duygular onlardan bağımsız olarak bizimledir, içimizdedir.

Çok zaman önce 'Bir Çift Yürek' adlı bir kitap okumuştum. Kitabın kahramanı Aborjin'lerle bir yolculuğa çıkacaktı ve bu yolculuk öncesi Aborjin'ler kitabın kahramanını tepeden tırnağa soyarak tüm eşyalarını yakmıştı. Cüzdanında sevdiği insanların resmi, uğurlu parası ve onun için anlamlı olan yanında taşıdığı tüm şeyler alevle birlikte kül olmuştu. Yolculuğun başında ona bir şey ifade etmeyen bu eylem aslında maddi bağ kurduğu tüm maddelerle arasındaki bağı ayırmak için yapılmıştı. Şimdi aklınızda şöyle bir soru oluşabilir, 'Peki o zaman hiçbir şeye sahip olmayalım m?' Bu bir şeylere sahip olmayın anlamına gelmiyor. Ama sahip olduğunuz şey sizin için aynı zamanda da vazgeçilebilir olsun. O maddenin size yaşattığı hislerin sahiplikle sınırlı olmadığını bilin. Ne kadar çoğuna sahip olursanız değil, ne kadarından vazgeçebilirseniz o derece çoğalırsınız. Aynı şeyi insanlar için de düşünün. Gerçek sevgi insan bedeniyle, zihniyle sınırlı değildir. Evrendeki kollektif sevgi bilincine dahil olmak sevdiğimiz insana 'sahip olmak' edimini gerektirmez. Severek okuduğum başka bir kitabın sonunda çok etkilendiğim bir metin geliyor aklıma. 'Brida' isimli kitapta ruh eşini ararken ruh eşlerini bulan Brida bir seçim yapmak zorundadır. Kaybetmek zorunda olduğu ruh eşi ona şöyle der: 'Hiç kimse o akşam bizim gördüğümüz gibi bir günbatımına sahip olamaz. Tıpkı yağmurun camlara çarptığı bir ikindiye ya da uyuyan bir çocuğun huzuruna veya dalgaların kayalara vurduğu o sihirli ana kimsenin sahip olamayacağı gibi. Yeryüzü'ndeki güzel şeylere kimse sahip olamaz, ama onlar tanıyabilir ve sevebiliriz. Tanrı insanlara kendini böyle anlarda gösterir. Bizler güneşin, ikindi vaktinin, dalgaların, hatta Tanrı'nın görüntüsünün sahibi olamayız, çünkü bizler kendimizin sahibi olamayız. İnsanlara armağan olarak çiçek verirler, çünkü çiçekler Aşk'ın gerçek anlamını taşırlar. Bir çiçeğe sahip olmak isteyen, onun güzelliğinin soluşun seyretmek zorunda kalır. Ama bir tarladaki çiçeğe sadece bakmakla yetinirsen, o hep seninle olacaktır; çünkü çiçek akşamın ve günbatımının ve nemli toprağın ve ufuktaki bulutların bir parçasıdır.' Buna karşılık Brida da: 'Senin hiçbir zaman benim olmayacağını, o yüzden de seni hiç kaybetmeyeceğimi öğrendim. Seni her zaman hatırlayacağım, sen de beni hatırlayacaksın; tıpkı akşamı, camlara çarpan yağmuru, sahip olmadığımız için hep bizimle olacak her şeyi hatırladığımız gibi hatırlayacağız birbirimizi.'demiştir. Sevgiyi, değer vermeyi sahiplik sınırının dışına çıkararak sonsuzluğa taşıyan bu aşk benim gözümde Brida'nın diğer ruh eşiyle yaşadığı aşktan daha kıymetlidir. Kişi yakınındakini sevebilir ve yanında olduğu sürece de büyük bir değişiklik olmadıkça o kişiyi sevmeye devam edecektir. Ancak bir daha görmeyeceği birisine aynı sevgiyi yaşatabilmek, o insana sahip olmadan da sevebilmek aşkın gerçek anlamını taşır.

Sahiplenme duygusu size sahip olduğunda oturup bir düşünün, hayatınıza şöyle bir bakın. Nelerden vazgeçemeyecek gibisiniz? Oradan başlayın. Hayatınızdan ya da elden çıkarın demiyorum fakat bağlarınızı cismi, maddi kalıpları aşacak şekilde gevşetmeye çalışın. Vazgeçmek zorunda olduğunuz değil, vazgeçebildiğiniz oranda çoğalmak için yapın bunu...