Giz'li Teras

Home Archive for Ağustos 2011

Blogger N'lerini seçiyor!

Bir İnce Ses’in başlattığı mim’de beni mimleyem wear, lulu, e.n.k, ay's style, en'style ve tubitos’a seçimleri için çok teşekkür ediyorum :) Biraz geç kalmakla birlikte mimimi keyifle yaptığımı belirtmek isterim. Eskiden tatile çıkmadan önce sadece bavulumu yapıp bir köşeye geçerdim, şimdi tatile götürüleceklerim yıkanıp ütülenmesi, evin temiz bırakılması, Dehan’ın bavulu derken araya işe giriş evraklarımı toparlayıp teslim etmek de girince son 48 saatim 5 saat uykuyla geçti. E dolayısıyla mim’im de tatile kaldı. Şu anda Marmaris’te akşam yemeğine inmeden önce kaçak blog yazıyorum :P . Bu arada Betwin Us’da duyurdum ancak buradan da belirteyim, çok istediğim bir tekstil firmasında pazarlama uzmanı olarak işe girdim ve bundan dolayı da inanılmaz mutluyum :)

Mimize gelince, seçilen bloglar da aynı şekilde kendilerinin de bu mimi yapmaları gerekiyor. Eveet başlıyoruz :)

En İyi Tasarıma Sahip Blogger : Ay's Style, beauty with yellow chic, duju fashion

En Güncel Blogger: Wear a Smile, Miss Red's Diary, içimden geldiği gibi

En Meraklı Blogger : Bal diyor ki.., Hande Ne Yapıyor?

En Çok Gezen Blogger : Kıyıya Vuranlar, Pelin Pembesi , gözde'nin gözünden

En Çok Bilgilendiren Blogger : Follow Up Fashion, Rebel Takipte, Bir Alışverişkoliğin İtirafları

En Çok Eleştiren Blogger : Curcunam (Bir insan bu kadar keyif verir eleştirileri ile :))

En Çok Kendini Anlatan Blogger : A Load of Junk , My Story, Hayatın Düşlerinin Rengine Boyalı

En Akıcı Yazan Blogger : Momentos, Coco Jelly, Hayatın Tuzu Biberi

En Aşık Blogger : La Vie En Rose, Benzemez Kimse Bana, Hayata Dokunan Satırlar

En Çok Güldüren Blogger : Pembe Esinti, Rory, Kaçık Turuncu

En Keyifle Okunan Blogger: en’style, İç Dünyamın Başkenti, Ferah Feza, Elif'in Elizi

Tatilde olduğum için kısıtlı zaman ve internet erişimi dolayısıyla bloglarınızı dilediğim gibi ziyaret edemiyorum. Fırsat buldukça uğrayacağım, hepinizi kocaman öpüyorum ve iyi bayramlar diliyorum :)

Devamını Oku

Mim'lerim :),

34 Yorum

Gönül Ne Kahve İster Ne Kahvehane Gönül Sohbet İster Kahve Bahane

Sizlere Gizli Teras’ı anlatan ev postumu yapmadan önce son merakım olan kahve makinemiz “Nespresso”yu anlatmaya karar verdim. Sevgili ikizim ve annemin ev hediyesi olan makineyi almadan önce ben sürekli “Ne gerek var, evde yer tutacak” ya da “ne kadar sık kahve içeriz ki boşa alınacak” gibi argümanlarla onları vazgeçirmeye çalışıyordum. Dehan’ın kahve sevgisi sonucu annemler kahve makinesini aldı ve ben de makineyle birlikte gelen 16 çeşit aromanın her birini deneme aşamasına bizzat tanıklık ettim. O kadar itiraz eden ben değilmişim gibi yemeklerden sonra karamelli espresso içmeyi alışkanlık haline getiren, macchiato’yu yapma konusunda uzmanlaşan ve aromaların tat yoğunluklarını not ederek kapsüllerden alan birisi oldum :) e bu kadar severek içtikten ve kahve bağımlısı haline geldikten sonra kahve yapımını ve bu lezzeti sizlerle de paylaşmak istedim. Bu paylaşım için Dehan’la video çekerken gördüm ki sunuculuk bana göre değilmiş, izleyeceğiniz videoları yaklaşık 4’er kez çektik (4 adet kapsülü sırayla içtik tabi :p) ve ben artık her hata yapışımda gülme krizine girdim ve Dehan’ın “son kiii üüç” demesiyle aşırı ciddileşerek çekime devam ettim. İnsan videoya çekildiğini bilirken ne kadar da kasılıyormuş, normalde zaten hızlı konuşuyorum videoya çekilirken kelimeleri iyice yuttum. Kaç kere çekersek çekelim yine kusursuz olmadı, hele bir yer var ki ben o cümleyi söyledikten sonra Dehan da Dilem de kıkırdamaya başladı ben de bozmamak için çok kastım kendimi :) Sizlere “Lungo Espressonun 3 katı bir kahve, sıvı olarak” dediğin yerde hepiniz kopacaksınız belki, ama önce size o cümlenin tercümesini yapmama izin verin :) espresso yaparken makine kapsülü delerek su ile presliyor, aynı kapsülü 3 katı fazla su ile birleştirerek lungo yapıyor benim de orada bahsetmek istediğim buydu :) kahvenin katı olarak yapılması mümkün değil tabi ki:p

Burada da bir fincan kahvenin 40 yıl hatırı olduğunu hatırlatarak size 3 fincan sunuyorum :p

Espresso (livanto kapsülü ile):

Lungo (finezzo lungo):

Macchiato (arpeggio):

Asıl süt köpüğünü yaptığımız aeroccino adlı makineye bayılıyorum, süt köpük köpük oluyor ve mis gibi kokuyor. Macchiato yaparken süt ile kahve karışmasın diye sütü o kadar yavaş dökmem gerekti ki ben dökerken fenalık geçirdim, siz de geçirmemek adına lütfen o kısmı hızlı geçin :) Boşuna dememişler gönül ne kahve ister ne kahvehane, gönül sohbet ister kahve bahane. Bir kahve makinesinden yola çıkarak yaşadıklarımı sizinle paylaşmak ve o keyfi size de yansıtabilmek esas dileğim. Yolunuz buralara düşerse terasıma kahveye beklerim :)

Bunlar da önce espresso sonra da macchiato yapılışı üzerine videolarım, Lost'un Dharma İnitiative videolarını aratmıyorlar :)

giz makin' a(n) espresso from deccoali on Vimeo.

Kamera insana 5 kilo ekliyor diyorlar ya ne kadar doğruymuş, yanaklarıma bakın, aaaaa bu kadar kilo almış olamam :)

giz makin' a macchiato from deccoali on Vimeo.

Devamını Oku

Tatlı Cazibeler,

58 Yorum

Balayı Hikayesi Vol. 4- Mykonos

1 ay boyunca ardı ardına balayı postu yapmış olmamak ve sizlere Mykonos’u tek bir post olarak anlatmak istediğimden ötürü artık hikayemin sonuna gelmiş olduğum bu yazıda bunun uzun, hatta upuzun bir post olacağını şimdiden söylemeliyim :) Santorini’den bavullarımızı yüklenip hızlı feribota binmemizden başlayarak her detayı ince ince anlatmaya çalışacağım. Öncelikle vermek istediğim birkaç bilgi var. Eğer Mykonos’a gidecekseniz, rüzgara karşı yanınıza mutlaka uzun bir şeyler alın. İlk günden itibaren saçlarımın ve eteğimin havalanmasına engel olmaya çalışmaktan yorgun düştüm. Mykonos’a gidince fark ettim ki Santorini herhangi bir adanın olabileceği kadar rüzgarlı. Mykonos ise çılgınca rüzgarlı :D Hele değirmenlerin orada paraşüt taksanız muhtemelen uçarsınız :) Bir de adada 8000 kişi yaşamasına rağmen sadece 30 taksi var. İlk gün araba kiralamayıp nasılsa taksi buluruz deyince çılgınca esen rüzgarda beyaz mini eteğim uçuşurken 45 dakika bekleyip rüzgardan titreme noktasına gelince ertesi gün koşarak bir araba kiralama şirketine gittik. Aklınızda olsun, araba atv ya da vespa burada olmazsa olmaz. Ulaşımı başka türlü sağlayamazsınız.

Eveeet şimdi hızlı feribottan itibaren alalım. Gördüğünüz üzere camları oldukça kirli olan feribot ilerlerken Santorini’nin nasıl set üzerine kurulu bir ada olduğunu denizden fotoğrafladım.

Bir de tepeden göreceli olarak ufak gözüken dev cruise gemileri…

Otelimiz limana yakın bir koydaydı, bembeyaz taştan bir yapı olan Mykonos Grace’de konuklara gösterilen özen en üst seviyede, servis kalitesi de çok yüksekti.

Kahvaltıda sınırsız şampanya servisi bizi şaşırtsa da minimal stilde döşenmiş odaları, lezzetli kahvaltıları ve personelin ilgisinden çok memnun kaldık. Aşağıda lobide check-in işlemleri için bekliyoruz :)

Odamızın manzarası…

Bavullarımızı bırakır bırakmaz merkeze gitmek üzere yola çıktık. Mykonos sokaklarında bir gezintiye çıkalım mı?

Burasının Santorini ile ortak noktası fotoğraf çektirmek için doğal bir güzelliğe sahip olması. Her sokakta ışık ayrı güzel yansıyor.

Beyaz evlerde maviye boyalı ahşap kapı ve çerçeveler çok güzel gözüküyor…

Amma da çok çekmişiz değil mi? :p

İnsan kendisini kaptırabiliyor. Ooops burası betwin us değildi :)

Burasının insana niyeti olmasa da fotoğraf çektireceğini kanıtladıktan sonra (ilk gün sadece etrafı çekmeye kararlıydım) Mykonos turumuza devam edebiliriz. Poz verirken meraklı gözlerle bakan bu köpecik çok tatlı gözüküyordu.

Daracık sokakların bizi nereye götürdüğünü bilmeden yürümeye devam ettik ve geldiğimiz noktanın Little Venice isimli bir yer olduğunu öğrendik. Burada akşam yemeği öncesi bir şeyler atıştırmaya karar verdik.

Sol tarafında değirmenler bulunan Little Venice günbatımını izlemek ve denizin sudaki parıltısını görmek için gidilebilecek en güzel yer. Sağ taraftaki yapıların görüntüsü de kayda değer.

Aslında kokteylleri ile ünlü bir yer olan Sunset Cafe’de çok acıktığımızdan bir şeyler yedik ama yan masadaki kokteyllerde gözümüz kalmadı dersek yalan olur :)

Deniz yolculuğu sonrası acıkmış, mutlu bir şekilde yemeğini bekleyen ve manzaranın tadını çıkaran Giz...

The Sunset Cafe’de artık bizim için fiks menü haline gelen dolma, kalamar ve ahtapot salatası söyledik :)

Atıştırmalıklar sonrasında Mykonos gezimize devam edelim :) her sokağın birbiri ile bağlantılı olduğu, defalarca kaybolup yine defalarca yolumuzu bulduğumuz Mykonos sokakları…

Rüzgarın ne denli çılgın esebileceğini merak ediyorsanız aşağıdaki kareleri dikkatle incelemenizi şiddetle tavsiye ederim :) ( 5 saniye içinde saçlarım her karede farklı bir yöne gitti, tutmasam eteğim de gidecekti kuşkusuz)

Ertesi gün değirmenleri daha yakından görmek üzere şehir merkezinin doğusuna araba ile gidip daha sonra değirmenlere yürüdük. Genelde her yer ücretsiz park alanıydı, ancak ada o kadar kalabalıktı ki birçok kez ücretli park alanına park etmek zorunda kaldık. Her şey euro ile olduğundan yarım saat kalmak için verilen 10 euro da oldukça pahalı geldi bize.

Güneşin denize yansıması ve etrafa yaydığı parlaklık muhteşemdi…

Değirmenlerden Little Venice’in görünümü…

3. Günümüzde Delos adlı arkeolojik adayı ziyaret ettik. Onu ayrı bir postta anlatacağım, ancak gezi dönüşünde deniz kenarında yediğimiz öğle yemeğini paylaşmak istedim. Salata ve ıspanaklı börek tanıdık değil mi? İsimleri Greek Salad ve Greek Pie :)

Öğle yemeği sonrasında üstü açık micra’mızla (çok cool’du gerçekten :p) adayı turladık ve görmeyi istediğimiz birkaç beach'e gittik.

Kaybolduğumuzu anlayınca sağa çekip baktığımız bir an…

Paradise Beach adlı yerin girişi bizi korkutsa da (burası neresi yanlış mı geldik diye düşündük) içerisinin hiç de korkulacak bir yer olmadığını gördük.

Ancak biz beachlerde hep 16.00’ya kadar durduk. Bir rivayete göre (o rivayeti de adada tesadüfen karşılaştığımız bir Türk tanıdıktan duyduk) saat 17.00’de başlayan çılgın partilerde her tarz insana hitap edecek eğlenceler düzenleniyormuş (daha üstü kapalı ve kibar anlatamazdım :) ).

Gördüğünüz üzere Paradise Beach oldukça sıradan bir yer. Çeşme ve Bodrumda'ki özel beachlerin kalite ve özeni ile kıyaslanmaz ancak ortalama hizmet kalitesine sahip denilebilir.

Mykonos’a dair görmediğim şeyleri iddia edemeyeceğim ancak gördüğüm için kesin ve rahat bir dille söyleyebileceğim şey, adada gay çiftlerin çoğunlukta olduğu. Nereye gitseniz ultra bakımlı, vücut çalışmış 2'li ya da 3'lü gezen erkekler görüyorsunuz. Ada oldukça rahat, kimse kimseye karışmıyor ya da yargılamıyor bu sebepten cinsel tercihleri bu yönde olan insanlar rahatça tatil yapıyorlar. Günlük hayatta el ele tutuşan erkeklerle çok sık karşılaşmadığımız için bize biraz garip geldi ve ister istemez uzaktan inceler bulduk kendimizi çoğu zaman :/

Burası da Psarou beach. Ünlü ve sosyetik kimselerin mekanı. Mykonos’un en berrak suya sahip ve en az rüzgar alan koyu. Açığında bir sürü irili ufaklı yatlar demirlemiş, şezlonglardan tutun çalınan müziğe kadar her şey son derece lüks. Sadece smooth jazz dinleyebileceğiniz, puf gibi kabarmış şezlonglarda makyajlı, takma kirpikli ve taşlı kolyeli teyzelerle göğüs kılları itinayla alınmış amcalarla güneşlenebileceğiniz bu mekanı tur rehberimiz kesin görün dediği için merak edip gittik. Girişte cehennem gibi bir sıra olduğundan ve 15 dakika bekleyip daha ne kadar bekleyeceğimiz belli olmadığından burası da kusur kalsın diyerek çıktık. Beklerken yanımızda duran süslü teyze de Türk’tü ama bizim konuşmalarımızı duyunca milletini belli etmemek adına kocasına fısıldayarak konuşmaya başladı. Bu ne samimiyetsizliktir diye ayrıca sinirlendim ve durmak istemedim. Kimse kimseyle konuşmak zorunda değil ancak paradise beach’te bizim yaşlarımızda bir çift ile tanışıp adada birkaç kez görüştük, insan hiç değilse aynı milletten birisini görünce oturup iki laf eder, hoşnutsuzluğunu dile getirir (belli ki onlar da beklemekten baymıştı ama teyzenin gitmeye niyeti yoktu Mykonos’a kadar gelmişken Psarou’ya da gittim demeliydi).

Her neyse diyerek son günümüzde yediğimiz Catari adlı İtalyan restaurant'ını tanıtmak istiyorum. Keşke ilk gün yeseydik de geri kalan her gün öğle ve akşam oraya gitseydik dedirtecek kadar lezzetli pizzası ve lazanyası ile aklımızın bir köşesinde yerini aldı.

Mekana ait birkaç kare...

Menüsünün görüntüsü bile sevimliydi :)

Daha önce İtalya'ya gitmediğimizden orjinal İtalyan pizzasını yememiştik, burada pizza yedikten sonra bahsedilen tat ve hamur kıvamının bu olduğuna kanaat getirdik.

Adada birbirinden farklı tarzlara sahip sanat galerilerini de görmek mümkündü.

Bu dede ve teyzeler ne zaman o sokaktan geçsek kapının önünde oturuyordu :) Tipik Yunanlı görüntüsü ile insanların oldukça ilgisini çeken dededeki denge bilekliğini görünce koptum :))) (bakınız sağ bilekteki saatin yanında)

Mykonos’a dair son birkaç izlemime gelecek olursak, Mykonos Santorini’ye göre daha lüks bir ada. Sokaklardaki butiklerin hitap ettiği segment üst sınıf. Türkiye’de en fazla 100 TL olabilecek bir elbise en az 100 ve hatta 150 Euro. Yerel butik mağazalar kadar, birçok lüks markanın mağazasını da bu sokak aralarında bulmak mümkün. Bunun yanında restaurantlar, cafeler de oldukça lüks ve hizmet kaliteleri yüksek. İnsanlar da daha bir şık ve özenli (Santorini’ye kıyasla). Adaya neden bu kadar fazla jet set insanın geldiğine şaşmamak lazım, aradıkları hizmet kalitesi ve lüksü Yunanlılar çok güzel sağlıyorlar. Bizim denizimiz yine daha güzel (Mykonos fikrimi değiştiremedi bu konuda) ama tek bir merkezde bu kadar kaliteli mekanların toplanmış olması büyük bir tercih sebebi. Bunun yanında ortam çok güvenli. Gecenin 02.00’sinde dahi korkmadan ara sokaklarda dolaşabilirsiniz, birisi saldıracak diye bir kaygı yaşamıyorsunuz. Ben yine güzel ülkemizin sahillerinin gerekli iyileştirmeler ve pazarlama ile çok daha iyi yerlere gelebileceğini savunuyorum ve balayı hikayemizi burada noktalayarak eve dönüş yolculuğuna geçiyorum...