Dün sabah itibarı ile gittiğim Antalya'dan bugün akşamüstüne doğru geri döndüm. Dolu dolu bir gündü. Ocağın ortasında olmamıza rağmen hava ılıktı. Güneş bulutların arasından kendisini gösterdikçe bu havada denize bile girilir desek de cesaret edemedik. Ertesi güne ılık bir yaz yağmuru ile başladık. Huzurlu bir sessizlik hakimdi etrafa. Özenle edilen bir kahvaltıdan sonra yola çıktık. Neredeyse 1 güne sığdırılan toplantılar, gala yemeği, geç saatlere kadar süren eğlence ve tekrar uçuş bünyemi biraz yordu. Günü noktalamak üzere gözlerim kapanırken aklıma rahmetli dedemin gökyüzüne bakıp samimi bir hayretle "İnsan oğlu kuş misali bugün burdasın yarın uzaklarda..." deyişi geliyor. O zamanlar her duyuşumuzda gülüşürdük, şimdi yaşayınca görüyor insan gerçekten de öyleymiş, kuş misali uçup mavi renkli sakin bir koydan odamın pervazına kondum yine. Mesafeler kısaldı ve daha uzun saatler kaldı güne.
.jpg)
Ne güzel söylemis..:)
YanıtlaSilHey! Sakın sen kuşlara uymaa:))
YanıtlaSil@Rory; ve de ne doğru söylemiş, ancak şimdi anlayabiliyorum :)
YanıtlaSil@hayal kahvem; Uyar mıyım hiç? Yoksa uçup bir daha konamayabilirim :))